تبیین مزایا و معایب روش های مختلف ارزشیابی اساتید از دیدگاه اساتید دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه و هدف: ارتقاء کیفیت آموزشی امروزه از ارکان یک سیستم آموزش عالی معتبر تلقی می شود و مطمئنا ارزشیابی و پایش کیفیت تدریس اساتید برای رسیدن به این هدف بسیار مهم است. اما پژوهش­های مختلف نشان داده ارزشیابی اساتید یکی از جنجال برانگیز ترین مباحث آموزش پزشکی است و نیاز به تامل و تحقیق بیشتر دارد. در این میان تجربیات اساتید که هدف این ارزشیابی می باشند، بسیار سودمند است. روش­کار: مطالعه حاضر بصورت کیفی، به روش فنومنولوژی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از اساتید علاقمند دعوت شد که در 4 گروه بحث متمرکز، 8-6 نفره شرکت کنند. سؤالات به صورت باز و ساختار نیافته بود. اساتید روشهای مختلف ارزشیابی را پیشنهاد کردند و در مورد مزایا و معایب هر کدام توضیح دادند. با نظر مجری گروه متمرکز مبنی بر رسیدن به اشباع اطلاعاتی، بحث پایان می یافت. یافته­ها: اطلاعات حاصله به روش آنالیز موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مجموع 9 روش مختلف شامل هفت روش ذهنی (پرسش از دانشجو، رئیس دانشکده، مدیر گروه، همکار، خود ارزیابی، ارزیابی دوطرفه، ارزیابی شخص ثالث) و دو روش عینی (نمرات دانشجویان و خروجی استاد) مطرح شد و معایب و مزایای هر روش به تفصیل مورد بررسی قرار گرفت و راههای کم کردن خطا در هر روش پیشنهاد شد. نتیجه گیری: برای ارزشیابی اساتید بهتر است ترکیب مناسبی از چند منبع اطلاعاتی با توجه به شرایط موجود و کاستی های هرکدام بکار برده شود تا نتایج عادلانه تری بدست آید.